လဝန်းဂုဏ်မှာ red room ထဲတွင် လက်နှစ်ဖက်ကို ကြိုးချည်ဆွဲခံထားရသဖြင့် ကြမ်းပြင်မှာ ခြေဖျားနဲ့ မမိသမိ တွဲလောင်းလေးဖြစ်နေတယ်....မျက်လုံးမှာလည်း blindfold နဲ့ အုပ်ထားတာကြောင့် ဘာမှမမြင်ရပေ...။ ပါးစပ်မှာလည်း ဘောလုံးပါတဲ့ကြိုးနဲ့ ချည်ထားတာကြောင့် ဟဟလေးနဲ့ စကားပြောလို့မရပေ...။ လဝန်းဂုဏ်၏ ရှပ်အကျီကြယ်သီးမှာလည်း သုံးလုံးလောက်ဟထားတာကြောင့် ညှပ်ရိုးလေးတွေပါ မြင်နေရတယ်...လဝန်းဂုဏ်၏ ယခုပုံစံမှာ အရမ်းကို ဆွဲဆောင်မှုရှိနေလေသည်...။ အ....သခင်က လဝန်းရဲ့ ဆံပင် ဆောင့်ဆွဲလိုက်တာကြောင့် လန့်သွားလေသည်...။ ထို့နောက်သခင်က ကျွန်တော့လည်ပင်းသားကို လျှာနဲ့လျက်ကာ သွာလေးများနဲ့တတိတိကိုက်ကာ အမှတ်များပေးနေလေသည်....။
လက်များက ရင်ဘတ်နဲ့ ကျောများကို ပွတ်သတ်နေလေတယ်....ထို့နောက်သခင့်ရဲ့အနမ်းတွေက လည်တိုင်ကနေ ညှပ်ရိုးထိရောက်သွာပြီး...ကိုက်ချလိုက်တာကြောင့်...
"အွန့်....ဟူး..ဝူးးးး...". ..လက်များကလည်းချယ်ရီသီးဆီသို့ရောက်လာကာ ပွတ်သတ်ခြေမွနေတာကြောင့် ကျောများပင် ကော့လာရသည်....ထို့နောက်ချယ်ရီသီးဆီမှ စိုစွတ်သော ခံစားမှုများရလာတာကြောင့် တုန်တက်သွားရလေသည်....
"အွန်း...အင့်...အွန့်.... "
သခင်က ကျွန်တော့်ပါးစပ်မှ ကြိုးကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး....
"ညည်းစမ်း...မင်းနှုတ်ခမ်းကနေ...သာယာတဲ့အသံလေးတွေထုတ်ပေး..."
ပြီးနောက် လက်တဖက်ဖြင့် ကျွန်တော့်ချယ်ရီသီးတွေကို ဖိချေ နေပြီး တစ်ဖက်ကို စုပ်ယူကိုက်နေကာ...နောက်လက်တစ်ဖက်ကား ကျွန်တော့်အရာကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ဆွဲညှစ်နေတာကြောင့် လူက တစ်ကိုယ်လုံးထူပူလာပြီး...သခင် လုပ်ဆောင်ရာ၌ စီးမျောနေတော့တယ်....
"အ..အာ့ဟား....အင့်...ဟ့...သခင်..."
"အခု မင်းအတွေးထဲမှာ ငါပဲရှိနေရမယ်...ငါ့ကိုပဲ စိတ်ထဲမှတ်ထား..."
နားထဲသို့ တိုးတိုးလေးဝင်လာသော တောင်းဆိုသံမဟုတ်တဲ့ အမိန့်ဆန်ဆန် စကားလုံးတွေ....ကျွန်တော့်အရာက မာနေပြီး...climax ရောက်ချိန်..သခင်က အလုံးစုံကို ရပ်ပစ်လိုက်တယ်...
"ဟင့်...သခင်...သခင်...ကျွန်တော်...ကျွန်တော့်ကို အဆုံးသတ်ခွင့်ပေးပါ....အ...နာ..နာနေပြီ..."
မျက်စိပိတ်ခံထားရတာကြောင့် သခင့်ကို တဆာဆာခေါ်နေမိတယ်...အောက်ပိုင်းကလည်း...မရတော့ဘူး...မထိန်းနိုင်တော့တာကြောင့်...
"သ...ခင်....ပြီး...ပြီးခွင့်ပေး....အ..ပါ...သခင်....အင်း...သခင်..."
အပြောမဆုံးခင်ပြီးသွားပြီး...ဘောင်းဘီကလည်း ကွက်ပြီးဆိုသွားပြီထင်ရဲ့....သခင်က ကျွန်တော့်ကို ကြည့်နေမယ်ထင်တယ်...ကျွန်တော့်အနားမှာလူရှိနေတယ်လို့ခံစားရတာကြောင့်...
"မင်းကတော်တော်ဆိုးတာပဲ...ဟမ်..ငါပြီးခိုင်းလို့လား...မင်းကစကားနားမထောင်ဘူး...မင်းအပြစ်လုပ်လိုက်ပြီ...."
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်...ကျွန်တော်...ကျွန်တော်..မထိန်းနိုင်တော့လို့ပါ...အ...အပြစ်ကို.ခံယူပါ့မယ်..သခင်..."
"ဟက်..ကောင်းတာပေါ့...မင်းကိုဘာအပြစ်ပေးရင်ကောင်းမလဲ...."
"ရိုက်....ရိုက်ပါ...သခင်..."
"ဘာနဲ့.."
"ကြာ...ကြာပွတ်...ကြာပွတ်နဲ့...ပါ.."
"အတိုအရှည်..."
"အရှည်...ရှည်...ပါ.."
"ဘယ်နှချက်လဲ.."
"သုံး...သုံးဆယ်ချက်...ပါ...."
"ဘာ...မင်းအပြစ်ကသေးတယ်လို့ထင်တယ်ပေါ့...ဟုတ်လား...သခင်မပြီးခင် မင်းပြီးသွားတာ မင်းက ငါ့ကိုမလေးစားတာပဲ...ပြီးတော့ ငါ့စကားလည်းနားမထောင်ဘူးလေ...ဒါနဲ့များ...၃၀ တည်းလား..."
"မ..မဟုတ်ရပါဘူးသခင်....တောင်း...တောင်းပန်ပါတယ်...အပြစ်လုပ်မိပြန်ပြီ...တောင်းပန်ပါတယ်သခင်..."
"ပြော...ဘယ်နှချက်နဲ့တန်လဲ..."
"၅၀....၅၀ ချက်...ရလားသခင်...ကျွန်တော်...မခံ..ခံ. နိုင်လို့ပါ..."
"ကောင်းပြီ...မင်းပြောတဲ့အတိုင်းပဲပေါ့..."
သခင်က အဲ့လိုပါပဲ...အပြစ်ကို ကိုယ်ကိုယ်တိုင် တောင်းခံရပြီး အပြစ်ပေးတဲ့အရာကိုလည်း ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ရတာပါပဲ...ဒီလိုရွေးချယ်တဲ့အခါမှာ အပြစ်နည်းနည်းသာ ခံယူမယ်ဆိုပါက အပြစ်မကြီးကြီးအောင် ပြောတတ်ပြီး ဒိထက် နှစ်ဆ သုံးဆလောက် ခံရတတ်တယ်...
"ရွှမ်း...ဝှစ်...ရွှမ်း...."
"အမှတ်စဉ်ရေထား..."
"အား...၁,.နာ..အား..နှ...နှစ်...အ..နာတယ်..."
.
.
.
.
.
"ဝှစ်...ရွှမ်း...ရွှမ်း..."
"အင့်...၄၇....အာ့...၄၈...ဟာ့အား...၄၉...ဟာ့..."
"ဝှစ်...ရွှမ်း....အားးးးးင...ငါး...ငါးဆယ်...အဟင့်..."
နောက်ဆုံးရိုက်ချက်က အပြင်းဆုံးပါပဲ....ကြာပွတ်က ရှည်တော့...ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လုံးလာပတ်တာကြောင့် ရှေ့ရော နောက်ပါ...အထိနာရတယ်....ရိုက်ချက်တွေကြောင့် ကျွန်တော့်အကျီရှပ်အဖြူလေးက ပြဲပြီး သွေးများစွန်းနေလောက်ပြီ...အသံလည်းမထွက်နိုင်တော့ပေ....။ blindfold ကလည်း ကျွန်တော့်မျက်ရည်တွေကြောင့် ရွှဲနစ်နေပေသည်....။ထို့နောက် သခင်က ကျွန်တော့်ကိုဆွဲထားသောကြိုးကိုဖြုတ်ပေးပြီး...ပူးချည်ထားသော လက်နှစ်ဖက်ကို ဆောင့်ဆွဲကာ တစ်နေရာသို့ တရွတ်တိုက် ဆွဲခေါ် သွားလေတယ်....။
"အ...သ..သခင်...ဖြည်းဖြည်း....လုပ်...လုပ်ပါ...နာ...နာလွန်းလို့ပါ....အဟင့်...."
"ဝုန်း....အင့်....အားးး...."
သခင်က ဘာမပြောညာမပြောပဲနဲ့ ဆောင့်တွန်းချလိုက်တာကြောင့် နာကျင်သွားရသည်...။ အောက်ကနူးညံ့သောအထိအတွေ့ကို ခံစားရပေမဲ့ ကြာပွတ်ဒဏ်ရာကြောင့် နူးညံ့မှုကိုလည်း မခံစားနိုင်...။ ဒီအထိအတွေ့ကြောင့် ကုတင်ပေါ်ရောက်နေပြီဆိုတာကိုသိလိုက်ရတယ်...။ ထိုအချိန် သခင်က ကျွန်တော့်ခန္တာကိုယ်ကို ခါးမှ ဆွဲယူကာ... ကုတင်နဲ့ပြောင်းပြန်ဖြစ်၍ ကုတင်ခြေရင်းမှာ ခေါင်းကျနေပြီး ခန္တာကိုယ်က ပတ်လတ်ပုံစံဖြစ်နေလေသည်...။ ထို့နောက်...ကျွန်တော့်လည်ပင်းကို လာကိုင်သော သခင်၏ လက်နှစ်ဖက်...မျက်နှာတစ်ဝိုက်မှာ ခံစားရသော ပူနွေးနေတဲ့အရာ...အဲ့ဒီအရာက ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းကိုလာတေ့ပြီး...နှုတ်ခမ်းကနေ... လျှာပေါ်...လျှာကနေတဆင့်....
"အွတ်...အွန့်...ဝေါ့...အူး.."
အဆုံးထိ ထိုးစောင့်သွင်းပြီး ချက်ချင်း အဝင်အထွက်ကို ခပ်မြန်မြန်လုပ်နေတာကြောင်...ခန္ဓာကိုယ်မှ ပျို့တက်ချင်ကာ အကြောပင် ထလာလေသည်....သခင်က ကျွန်တော့်ခံတွင်းကို ass မှတ်ယူကာ တရစပ်သွင်းနေတာကြောင့် မခံနိုင်တော့ပဲ ရုန်းကန်မိတော့တယ်....ဒါကိုသခင်က မဖယ်ပေးတဲ့အပြင် ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်နဲ့ဗိုက်တွေကို လာလာရိုက်နေတာမို့ ကျွန်တော်ချည်ထားတဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သခင့်ခန္တာကိုကို မရမက တွန်းထုတ်လိုက်တယ်...
"အွန့်...ဟား...ဟင်း....အု..."
သခင် ဖယ်ပေးတော့ အသက်ရှူမယ်ကြံကာရှိသေး ပြန်ဝင်လာတာကြောင့် ဆို့တက်သွားရလေသည်...သခင့်အရာက ကျွန်တော့ခံတွင်းထဲမှာ ပိုပို ကြီးလာပြီး တုန်တက်လာတာကြောင့် ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်...။
" အွန့်...ဝူး...အု...ဟာ့...."
"မျိုချလိုက်..." ဆိုလာပြီး ကျွန်တော်ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်တာကြောင့် အကုန်မျိုချမိသွားတယ်...ထို့နောက်သခင်က blindfold ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့အကျီရော ဘောင်းဘီကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ..
"ကြည့်စမ်း...မင်းခန္တာက အရှိုးရာတွေနဲ့လှနေတာ...မင်းသွေးစတွေက ချိုမြိန်မဲ့ပုံပဲနော်..."
သခင်က မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ပြောဆိုနေတယ်...ပြီးတော့ ကျွန်တော့ခန္တာကိုယ်ပေါ် အုပ်မိုးပြီး အရှိုးရာတွေကို လျှာနဲ့လျက်ကာစုပ်ယူနေတာကြောင့် ကျိန်းစက်နာကျင်သလို ယားကျိကျိခံစားချက်ကိုပါ ခံစားရလာတယ်...
"အိ...အ...သခင်...မ..မလုပ်ပါနဲ့...နာနေပြီ...အား...မစုပ်... စုပ်နဲ့...အဟင့်..ဟင့်..."
"စကားများတယ်ကွာ...ငြိမ်ငြိမ်လေးနေစမ်းပါ..."
"ဟင့်...အ.. "
ထို့နောက် သခင် သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေအားလုံးချွတ်ကာ ကျွန်တော့်ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို မတင်ဖြဲကားစေကာ ကျွန်တော့၏ ပေါင်အတွင်းသားကို ဆွဲကိုက်ကာ ကျွန်တော့ရဲ့အရာကို ဆွဲညှစ်လိုက်တာကြောင့် အောင့်တက်သွားရလေသည်...။ ထို့နောက် ကျွန်တော့အတွင်းထဲသို့ သခင့်ရဲ့ လက်သုံးချောင်းတပြိုင်တည်း ဝင်ရောက်လာပြန်သည်...။
"အ...အားးး...နာတယ်..."
"ငါ့နာမည် ရှိုင်း...ရှိုင်းဆိုပြီး...ညည်းစမ်း...အင့်..."
"အား...စူးတယ်...အ...အား...မြန်..အား...နာ..တယ်...အားးး..."
သခင်ကပြောပြီးချင်း သူ့လက်ကို ဆွဲထုတ်ကာ သူ့အရာကို အကြမ်းပတမ်း ထိုးသွင်းတာကြောင့် စူးတက်သွားရလေသည်..။ သာယာမှုမရှိပဲ နာကျင်မှုများကသာ ဆက်တိုက်ဆက်တိုက် ဖြစ်နေလေသည်...။ ဒါပေမဲ့...သခင့်ရဲ့ အမိန့်ဆန်ဆန် စကားသံကြောင့်....နာကျင်မှုကြားထဲကနေ...
"အား...ရှိုင့်..ရှိုင်း...အင်းဟင်း....ရှိုင်း...အားဟာ့....ရှိုင်း....ကောင်း...အ...ကောင်းလား...."
"အင့်...ကောင်းတယ်...အထဲမှာ အရမ်းကြပ်နေတာပဲ...မင်းအတွင်းသားက..ငါ့အရာကို...ဆွဲစုပ်ထားတယ်သိလား...အင့်ဟာ...ဒီထက်ပိုပြီးမြန်ကြရင်ကောင်းမယ်မလား....."
"ဟ..အ...ရှိုင်း....ရှိုင်း...သဘော...အား....အားး..."
သခင့်ရဲ့အားက ကြောက်စရာကောင်းတာကြောင့် မခံမရပ်နိုင်အောင်ပါပဲ....သူ ဆောင့်နေတာ ကျွန်တော် ကုတင်ကြီးထဲ နစ်နစ်ဝင်သွားတဲ့အထိ... ။ သခင်ကတော့ ဒုန်းဆိုင်း..အရှိန်ကုန်တင်နေတော့တယ်...။ ကျွန်တော် ညည်းသံလည်းမထွက်နိုင်တော့...ပါးစပ်ဟရင် အော်မိမှာကြောင့်....အောက်နှုတ်ခမ်းများကိုသာ.အသေ ဖိကိုက်နေမိတယ်...။
"လေးဘက်ကုန်းလိုက်...မြန်မြန်..."
"သ...သခင်...မ...မနိုင်...အ.."
သခင်က ကျွန်တော့်ကို ဆွဲယူကာမှောက်လိုက်လေသည်...။
"ငါ့အမိန့်ကိုမနာခံတာလား...ကုန်းဆိုကုန်းစမ်း..."
ကျွန်တော်အားတင်းပြီး သခင့်သဘောကျ နေပေးပြီး သခင့်က ကျွန်တော့်ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ သူ့အရာကို ကျွန်တော့်အတွင့်ထဲသို့ အဆုံးထိ သွင်းလိုက်တော့သည်...။
"အား...အ..အရမ်း...နက်...အား...နေပြီ....အ.."
သခင်က အားမရစွာ ကျွန်တော်တင်ပါးကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်နေလေသည်...ထို့နောက် ကျွန်တော့်ဆံပင်ကို ဆောင့်ဆွဲကို မြင်းရိုင်းတစ်ကောင်ကို နှင်နေသည့်အလား...ပြုမူနေတော့သည်...
"ကဲကွာ...အင့်ဟာ...ပြေးထား..ကိုယ့် မြင်းရိုင်းလေး....ဟား...ကောင်းလား...ကောင်းလား...ဖြေစမ်း..."
"ကောင်း...အား...ကောင်း...ပါ...တယ်...ရှိုင်း...ရှိုင်း..ကြိုက်...ရင်...ဟင့်အား...အ...ပြီးတာ...အား..ပါပဲ....ဟင့်..."
သခင်က ကျွန်တော့် ဆံပင်ကိုလွှတ်လိုက်တာကြောင့် ထောက်ထားသည့်လက်များပင်မခိုင်တော့ပဲ...မျက်နှာနဲ့ မွေ့ရာနဲ့ မိတ်ဆက်ရလေသည်...။ ကျွန်တော့ဒူးများမှာလည်း နီရဲ နေလောက်ပြီ...
"အား.... ကောင်းတယ်...ပြီး...တော့မယ်...."
သခင့်အရာက ကျွန်တော့အတွင်းထဲမှာ ကြီးပြီးတုန်လာပြီးနောက် အရည်များပန်းထုတ်တာလာသည်...။
"အား...နာ...တယ်....အားးးးး... "
ကျွန်တော့်အတွင်းသားတစ်ခုလုံး စပ်ကာ နာကျင်ရလေသည်...ကျွန်တော့်အတွင်းသားတွေ ကွဲသွားပြီထင်ရဲ့...ထို့နောက် ဘာမှမသိပဲ အမှောင်လောကဆီသို့...သခင်က ဒီလိုအချိန်ဆို ဘာကိုမှမစဥ်းစားပဲ သူ့ဆန္ဒ အတိုင်းသာလုပ်တတ်တာကြောင့် လူကို မညှာတာပေ...။ပြီးမှ သေသေချာချာ...ဂရုစိုက်ပေးတတ်သည်....။
