Chapter 9: FRIENDLY DATE

469 99 3
                                    

Catania POV

I don't have any plans to go out. I prefer to stay home today, but here I am, waiting for Liam here in the Starbucks.

I shouldn't have replied earlier, pero ang mga pasaway kong kamay ay kinuha ng kusa ang phone at nag reply kay Liam.

Seriously, Cat? What a lame excuse. Dinamay mo pa ang kamay mo ah?

It's past ten am at wala pa siya, sabi niya ten am eh.

Dahil sa tagal niya ay nag order muna ako ng espresso coffee kasi naiinip na ako kakahintay sa kanya.

The truth is, I don't know how to face him because I'm a bit shy pero wala akong choice dahil kailangan ko rin siyang makita at makausap.

I was scrolling down on my phone when suddenly someone sit in front of me.

And yeah, it was Liam.

"Sorry na late ako. Something came up" saad nito sakin at ngumiti. Nagsalita naman ako.

"No, it's okay." Nasaad ko lang. Hindi nagtagal ay nag order siya pero ako ay nag stick na lang sa aking espresso. Besides, wala akong ganang kumain.

We stayed there for almost one hour bago niya naisipang umalis na doon at may pupuntahan daw kami.

Minutes later, we found ourselves in the playground where we used to go back then. I missed this place. It's been months since pumunta kami dito ng magksama.

"I kinda miss this" Saad ko at napangiti bago umupo sa swing, ganun din ang ginawa niya.

"Same here, whenever I come here, all the memories we had back then comes back" saad nito para mapangiti ako ng matamis. I looked at him and I saw how he smiled, the same smile he used to do when there still no Delancy in our lives.

"Cat, Delancy and I were already in a relationship." Saad nito at bumaling sakin. We're looking at each other's face now.

Alam ko naman yun Liam. Hindi na kailangang isampal pa sa aking pagmumukha. Napakabilis pero, hindi ko naman sila masisisi at ayoko silang panghimasukan.

"But, can you still stay by my side? Can you still be my bestfriend? Can you still be my Catiana?" Saad nito ng punong puno ng pagsusumamo ang mukha. I don't know what to say.

"Please, promise me that even though I have Delancy, please stay what you are, stay as my Cat. Stay as my bestfriend" parang piniga ang puso ko. Eleanor is right, kahit anong gawin ko kaibigan lang talaga ang tingin nito sakin, at yun ang hindi ko na mababago.

Kung ganun lang sana ka simple yun Liam.

Kahit nasasaktan na ako ng wagas sa kaloob looban ko, still I managed to smile.

I plaster a big smile on my face.

"Oo naman. As if naman kaya kitang iwanan o kalimutan" Natatawang saad ko, feel ko ilang minuto ay bibigay na ang mga luha kong ito. But, I can handle it.

"You know how I love Delancy. But, I can't lose you as my bestfriend, Cat" Liam said while smiling.

Why is he saying like this? Hindi naman ako lalayo eh. Napalunok naman ako.

"Stop acting like that, It's weird kaya, hindi naman ako aalis eh" Natatawang sabi ko at bahagyang dinuyan ang swing.

"I just want to make sure, Cat" saad nito at umalis sa pagkakaupo ng swing.

"Let's have an ice cream?" Saad nito at iniabot ang kamay nito sa akin kaya kinuha ko naman iyon and when our hands met, I felt something, it's like an electricity na dumaloy sa buo kong katawan. It's weird kasi noon wala naman akong ganitong nararamdaman. Tama nga ako, hindi lang bestfriend yung turing ko sa kanya.

Too little, Too late (Tragic Series #1) Where stories live. Discover now