PROLOGUE

7 0 0
                                    

yownalovesdonuts

Tawij

"Hey, little brat! I have something to tell you." Nevar  called me and what? BRAT? What the heck? How dare is him to call me that?

He's the brat not me, bruh!

"What's up, bitchy-bratty?!" My brow rose. Gantihan ’to.

He just chuckled.

I just rolled my eyes. "What do you want to say, bratty?" I ask him in boredom voice.

I don't want his presence right now because my blood boil when he's around.

"Uhh..." He started but his voice looks like he's nervous. I got nervous too because of his voice.

"W-what is it?" I asked nervously.

He inhaled and said, "We're going to Japan." diretso niyang saad.

"And? I don't know bakit mo sinasabi ’yan sa akin. But, I know that you and your family wa—"

"No, it's not, Jaqz." Pagputol niya na ikinagulo ko. "We're gonna stay there for a long years. I'm not sure kung makakabalik pa kami dito." He said that made me shocked and my body froze.

What the hell? Is that true? Titira na sila sa Japan?

"When?" I asked normally hiding my sadness.

"I don't know. Maybe, tomorrow morning or evening?" Ani niya nang may pag-aalinlangan.

Tsaka ano daw? I don't know tapos may maybe?! Ako ba'y pinagloloko niya? Arghh, nevermind.

"Ano ba talaga, Nevar Xace Bilk?!" I asked in irritated voice. He's so gulo talaga always.

"I don't know, Kizatrew." Malapit nang pumiyok ang boses niya.

"Babalik pa naman kayo ’di ba?" I asked.

"Maybe." He said in sad voice. "I will miss you, Iza." After he said that he hugged me so tight. I hug him back.

"I'll miss you too, Xace " I whispered while we're hugging each other.

I will miss this boy... He's my comfort person, he never judged me whenever I'm opening up to him. Bakit ba kasi kailangan pa nilang umalis?

Kinabukasan, nagmamadali akong mag-ayos dahil hindi pala gabi ang alis nila Xace kundi tanghali. Bwisit talaga ’tong si Xace e.

May kumatok sa pinto ko at binuksan ko iyon. Tumambad si mommy sa harap ko. "Sweety, Nevar is here, he's waiting to you." Malambing na saad ni mommy. I just nod at sumunod na sa kaniya dahil tapos na akong mag-ayos.

Pagkababa ko nang hagdan, tumambad na sa akin ang pagmumukha ni Xace. Naiirita pa rin ako sa presensya niya kahit mawawala na siya.

Nang makita ako ni Xace bigla siyang tumayo at ngumiti siya sa akin. I just rolled my eyes to him and he just chuckled.

Mom saw what I did and she chuckled too.

"Wala atang araw na hindi ka mataray sa akin, Iza." I rolled my eyes again and mom chuckled again.

"And so what?" Mataray kong sagot. Umiling na lang siya at tumingin siya kay mommy.

"Tita, aalis na po kami. Hindi po ba talaga kayo sasama sa amin? Si Iza lang po ba talaga?" Mahinahong tanong ni Xace kay mommy.

"No, hijo. Pasensya kana kung hindi ako makakasama sa pag-alis niyo. May gagawin pa kasi na sobrang importante." Mahinahong sagot ni mommy kay Xace.

Lumingon si mommy sa akin, "Iza, sweety, take care ah? If may pupuntahan ka pa after mong mahatid sina Nevar sa airport, don't forget to text me, hmm?" Her sweet tone make me calm.

"Yes, mom. I will." Nakangiting kong sagot.

"Tita Kiza, we're going na po." Xace said and he hug my mom.

"Okay, hijo. Take care." After that we bid a goodbye again.

"Bye and take care always, Iza the grumpy." Nang-aasar na saad ni Xace.

"’kay, bye, sana madapa ka kapag nakatapak kana ng Japan." Pagganti ko. He just chuckled. Lagi niya na lang akong tinatawanan!

Tita Xeis and Tito Rave, Xace' parents hugged me, and said, "We'll miss you, darling." They said and I hug them back.

"Me and my parents will miss you too, Tita and Tito, especially you, Xace." I said in sweet tone.

Xace hug me and I hug him too.

After that bidding good bye to them, nagmamadali akong umuwi dahil bigla akong kinabahan.

Nag-grab na agad ako ng taxi. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin, bigla na lang akong nagmamadaling umuwi ng bahay. I hope na walang nangyayaring masama sa bahay.

Nang makasakay ako ng taxi, chineck ko agad ang CCTV Footage na naka-connect sa bahay namin. Nang makita ko namang maayos at walang gulo, kumalma ako pero nagtataka ako dahil wala si mommy sa kwarto nila ni dad, kahit sa kusina ay wala siya. Baka nasa bathroom si mommy.

I turned off my phone at naghihintay na lang na makauwi.

Pagkauwi ko ng bahay namin, I saw some authorities outside our house. My body froze when I saw my mom inside the ambulance. Hindi ako makagalaw agad.

I can't run to go to my mom's body that full of blood. Unti-onti nang bumabagsak ang luha mula sa aking mata. Hindi ko ’to matatanggap...

"Are you Mrs. Tawij daughter?" The policeman asked me. I just nod my head and he offered me to come with them.

Isinama nila ako sa police station dahil may itatanong sila. Lahat ng tinatanong nila ay hindi ko alam. Hindi ko alam kung may ka-alitan ba si mommy sa ibang tao.

The authorities said to me that someone killed my mom. They tortured my mom. They said too that they raped my mom before they torture her.

Hindi ko alam pero nababalot ako ng galit ngayon. Nalulungkot ako pero mas nangingibabaw yung galit na nararamdaman ko.

Kating-kati akong malaman kung sino ang pumatay kay mommy.

Oh, wait! Where's daddy? Bakit hindi ko siya nakikita dito?

Bakit wala siya dito?

Nasaan ba siya kung kailan kailangan na siya ni mommy?

Hahaha, pera lang pala habol ng tatay ko sa nanay ko.

He's a gold digger.

What if...

I think... Oww! Planado lahat nang ’to dahil nabura ninyo agad ang footage sa CCTV.

Just wait for my revenge, my beloved father.

Counter TearsWhere stories live. Discover now