Counter Tears

O1

kuta

"Can you please shut up, Plei?!" I said in irritation voice. "You're so annoying." I said but he still annoying me and I hate it lalo na't may pinaplano ako.

"Bakit ka ba grumpy these days?" He asked in confusion.

"You know that." I simply answered him. Tinaas niya na lang ang kanyang dalawang kilay na akala mo'y alam talaga.

It's been a year since my Mom died, 5 years and I'm still finding  my freakin' father. I hope he's alive pa dahil ako ang tatapos sa kaniya.

My Mom case is still open and I don't want to close it hangga't wala pang nakikitang isa sa pumatay sa kaniya. Tagong-tago ang mga koyah natin.

While I'm planning. my Mom's lawyer called me and he said that he need to say something and I know what is it.

Nagmamadali akong pumunta ng firm ng lawyer ni mommy.

"Ms. Tawij, this is the file where one of criminal killed your mom." He said softly and gave me a folder .

I opened it and saw a face that is familiar to me. It looks like my parents' friends, I guess. Tinignan ko nang maigi ang paper at hindi ako nagkakamali na isa siya sa mga kaibigan ng aking mga magulang.

Isa rin pala siyang hudas na habol lang ay pera. Magkaibigan nga naman sila, walang ginawa kun'di ang makisipsip at magmanipula ng tao.

I can't even imagine na isa ang tatay ko sa pagpatay sa aking mahal na Ina. Sana ay mahanap ko na siya at ang kaibigan niyang hudas din.

When I finally read that paper, umalis na agad ako. May gumagalaw na naman sa utak ko kung saan ang kuta nila, kung saan sila nagtatago. Agad kong tinawagan si Plei para sa susunod naming plano.

Ang ikutin ang kasulok-sulukan ng Manila...

"Plei, pumunta kang hideout ngayon na. Bilis!" Nang sinagot ni Plei ang tawag ay hindi na ako naghesitang magsalita siya at binaba ko na agad.

"What?! Are you serious, Kie?! Iikutin natin ang kasulok-sulukan ng Manila? Nahihibang kana ba?" Sunod-sunod na tanong ni Plei noong sinabi ko ang plano ko.

"Oo, desidido ako. Bakit? Aangal ka?"

"Per-"

"Shh, shh, shh, shh! Huwag ka nang umangal, alam kong gusto mo rin patayin ang tatay mo, hindi ba??" Sabihin niyo nang kinokontrol ko siya pero siya lang ang lalaking mapagkakatiwalaan ko sa lahat.

1 year ago nang namatay si mommy ay nakilala ko siya sa presinto na hinahanap din ang hustisiya ng pagkamatay ng nanay niya. Hindi siya nagpupumiglas habang hindi niya nakikita ang mga pumatay sa kaniyang Ina, kaya nilapitan ko siya at doon na nagsimula ang pagkakaibigan namin na umuwi sa paggawa ng black organization.

"Okay. Fine. Ikaw naman lagi nagdedesisyon." Saad niya.

"Maghanda kana at ngayong araw tayo gagalaw. Hangga't hindi natin nakikita ang tinataguan nila, hindi tayo titigil." Saad ko. Na ikinabahala niya.

"Pero, paano kapag nalaman ito nang may awtoridad? Ano na lang sasabihin nila? Na ang isang lawyer ay may madilim na personalidad." Nag-aalalang tanong ni Plei.

"Play safe tayo. Tsaka, hindi ako tanga na gagawa ng organisasyon nang malalaman agad ng mga awtoridad. At hinding-hindi malalaman ito, kung hindi ka lang madaldal."

"Oo na. Oo na. Ikaw na ang laging tama. Halina't mag-ayos, jusko." Pagsuko niyang saad.

Hindi na kami nag-sayang pa ng oras sa pagtatalo namin at kami'y nag-ayos na. Hindi na ako masyadong nag-ayos dahil hahanapin pa lang namin ang kuta nila.

"Ano ba ’yan, Iza?! Kanina pa tayo dito, oh?! Hindi ka pa ba napapagod? Kasi kung ako ang tatanungin mo, nagugutom na ako." Ang daldal talaga nitong pashneyang ’to. Isang oras pa lang kaming naglilibot at wala pa sa kalahati ang nababaan namin, nagrereklamo na agad.

Itinigil ko muna ang sasakyan ko sa gilid at kinuha ang pagkain sa back seat.  "Oh! Nakakahiya naman sa’yo, boss." Mataray kong bigay sa kanya. Nakakainis talaga pagmumukha niya.

"Salamat, Madame." Masayang pagpapasalamat nito at sinuklian ko lang ng pag-irap. Agad kong hinarurot ang kotse nang maibigay ko sa kan’ya ang pagkain at ang ending ay napahiga siya ng maigi sa upuan niya.

Nakakunot-noong tingin niya sa akin. "Ano bang kasalanan ko sa’yo at lagi kang galit sa akin? May regla ka ba?" Tanong niya.

"Wala, gusto lang kitang asarin kasi inasar mo rin ako kanina. Bwisit! Ang ingay-ingay mo, kumain ka na lang d’yan nang manahimik ka." Pagrereklamo ko.

Nanahimik siya buong biyahe dahil alam niya kung paano ako magalit. Nakipagpalit lang ako ng upuan noong nasa Caloocan na kami. Limang oras din akong naglibot at wala pa ni isa akong nakikita. Nakain ako habang si Plei naman ay nagmamaneho.

Mom, tama ba itong ginawa ko? Ang magrebelde, hanapin at patayin ang mga pumatay sa’yo? Hindi ba’t tama naman? Gusto ko lang kasi na maging masaya kayo d’yan, Mom. I also want to get your justice.

"Hey, Iza, are you okay?" Tsaka lang ako bumalik sa realidad nang tawagin ni Plei ang pangalan ko.

"Y-yeah. Why?" Awkward kong tanong.

"Kasi, kanina pa ako may sinasabi dito pero hindi ka nasagot at nakatulala ka lang." Pag-aalalang saad niya.

"Don't worry. May iniisip lang." Mahinahong sagot ko. He nodded as a reply.

10:54 p.m.

Naikot na namin ang buong Manila kaso wala kaming makita na mga kuta. Nakakainis, nakakapagod, but it's okay. At least may nahanap na isang biktima.

"Sa wakas!" Malakas na sigaw ni Plei noong kami pumasok ng underground. Napatakip na lang ako ng tenga dahil ang ingay niya. Dinaig niya pa yung aegyo girl sa kanto namin.

"Ang ingay mo namang bwisit ka!" Pagrereklamo mo habang nakatakip ang dalawang tenga.

Tinawanan niya ako ng malakas at sinabing, "Bakit hindi magiging maingay? E, halos kalahating oras tayong nag-iikot." Mahinahong sabi niya. Hindi ko nalang siya pinansin at pumunta na ako ng parking para umuwi na sa bahay ko.

Yes, I have my own house na noong una kong pintayo ang organisasyon na ito. Ang bahay namin ay pinapaalaga ko sa mga kasambahay. Hindi ko kayang tumira mag-isa, mababaliw ako.

Nandito na nga ako sa bahay ko at nagtaka ako bakit bukas lahat ng ilaw except sa kwarto ko. May nagtaong-bahay ba dito? Lagot ’yan sa akin kung totoo man.

Nag-handa na ako ng mga patalim na nakatago sa damit ko. Suot ko pa rin hanggang ngayon ang damit kong pinang-libot namin. Buti na lang at nagdala ako ng ilan.

Pagpasok ko ng bahay walang sumalubong na kasambahay sa sala o sa kusina. Dahan-dahan akong umakyat papuntang second floor. Nakita kong bukas ang dalawang kwarto at sarado ang kwarto ko. Hindi na ako nag-alinlangang pumasok sa kwarto ko at pagkapasok ko ng kwarto ko bigla akong natulala.