ඊයේ හවස ආගිව්‍ය අයියලා කියපු කතාව නිසා මට ප්‍රිෆෙක්ට් බෝර්ඩ් ඇප්ලයි කරන්න හිතුනා . ඒත් යටිහිත කියනවා එපා යකෝ උබ ඔය කුණ්ඩවාලයක් බලෙන් බෙල්ලෙ එල්ලගන්නෙ කියලා .
"අම්මම්මෙ"
මම ගෙදර ඇවිත් නාලා කරලා මගෙ කෙල්ලව හොයන් ගියා . ඔය ඉන්නෙ සුදුවට සුදුවෙ තේකක් හද හද .
මං අම්මම්මව ගිහින් පිටිපස්සෙන් බදාගත්තා . හරිම සනීපයි .
"සුදු මහත්තයා අත පිච්චෙයි දරුවෝ"
"ම්ම්හ්ම්~"
"අම්මම්මෙ "
"ම්ම්ම්ම් "
"සුදු මහත්තයා ප්‍රිෆෙක්ට් බෝර්ඩ් එකට ඇප්ලයි කරන්නද අනේ "
"ඔයා කැමතිනම් කරන්න දරුවෝ . ඉස්කෝලේ කාලෙන් පස්සෙ ප්‍රිෆෙක්ට් කෙනෙක් වෙන්න බෑනෙ "
අම්මම්මා කිව්ව කතාවෙත් ඇත්තක් තියනවා . ඉස්කෝලේ කාලේ කරන්න තියන ඒවා ඒ කාලේ කරන්න ඕනේ . අනෙ මගෙ කෙල්ලට විතරයි මොලේ තිබුනෙ
"අම්මම්මා තමා බෙස්ට්ම . කො එන්න සුවං එකක් දෙන්න මගෙ ලමිස්සිට . "
මං අම්මම්මට කිස් එකක් දීලා හදපු තේකත් අරන් බිස්කට් ටින් එකත් ලග තියන් කුස්සියෙ අයිනෙ තිබුන පුටුවෙන් ඉදගත්තා .
මේක තමයි මගෙ දින චර්යාව. අනිත් ළමයි කරන්නෙ අම්මා එක්ක කියවන එක මෙහෙම ඉදගන . ඒත් මම ~ මාත් මගෙ අම්මා එක්ක තමයි කියව කියව ඉන්නෙ. අම්මමට මාව වදන්න බැරි වුනාට ඉපදුන දවසෙ ඉදන් මාව හැදුවනෙ .
මං කිරි එකේ චොක්ලට් බිස්කට් පොගවන් කෑවා . මේ කිරි එක තමා දවසම මගෙ මහන්සිය නිවන්නෙ . ඒක මැජික් එකක් කිව්වොත් මම හරි . මොකද මේ කිරි එකේ පිටි සීනී වතුර විතරක් නෙවෙයි එයාගෙ ආදරේත් තියනවා කියලා මං දන්නවා .
උදේ මම ඉස්කෝලේ ගියාම ආයම රෑ වෙනවා ගෙදරට එද්දි . එතකන් එයා ගෙදර ඉස්තෝප්පුවෙ තියන පුටුවට වෙලා බණ පොතක් කියවන ගමන් මම ගෙදර එනකම් බලාගන ඉන්නවා . අම්මම්මට පාලු ඇති . මං ඒක දන්නවා .
"සුදු මහත්තයා ~ "
"ම්ම්ම්ම්~ "
"අනිද්දට සීයතාත්ති නැති වෙලා අවුරුදු හතරයි ."
YOU ARE READING
අධිමාත්‍ර
Non-Fictionවැස්ස වැහැලා ඉවර වුන ගමන්ම තියන අදුරු රෑක ඔයත් එක්ක කැලේ පාරක් දිගේ තනියම ඇවිදන් යන ගමන් " ආගිව්‍ය අයියෙ එදා දවසක් හොල්මන් ..." කියලා මම පටන් අර ගත්ත කතාව "කටවහපං සිත්රූ ..." කියලා ඔයා ඉවර කරන්න ඕනේ .... "කැස්වටුවා මං මොනා හරි කිව්වොත් තමයි...
