ප්‍රිෆෙක්ට් රූම් එකේ කවුරුත් නැ .මේ වෙලාවට ඔක්කොමලා ඩියුටි යනවානෙ . ආගිව්‍ය අයියා මට පුටුවක් අරන් දුන්නා වාඩිවෙන්න . ඊටපස්සෙ එයත් වාඩි වුනා .
"දැන් බෝර්ඩ් එකට ඇප්ලයි කරන් නැද්ද ? "
"න්~නැ අයියෙ"
"මොකක්ද ප්‍රශ්නෙ කියන්නකො . අපි විසදමු "
ඒ කටහඩ වෙනදා කතා කරන කටහඩ නෙවෙයි . නිමිච්ච කටහඩක් . 'සිත්රූ බැල්කනියට' කියන වෝර්නින්ග් වොයිස් එක නෙවෙයි තිබුනෙ . උදේට මම බැල්කනි එකට වෙලා සින්දු මුමුනද්දි ආගිව්‍ය අයියා මේයින් ගේට් එක හරියෙ ඉදන් මං දිහා බලන් ඉන්න ඇස් තිබුනෙ .ඒ වගේ තිබුන ඇස් මං දිහා මෙච්චර ලගින් බලන් ඉන්නවා මම අදයි පලවෙනි වතාවට දැක්කෙ .
ඇත්තටම මගෙ පිටේ හිරියක් ගියා ආගිව්‍ය අයියා එයාගෙ කලු දුඹුරු ඇස් වලින් මං දිහා එහෙම බලද්දි . ඒ වගේම මට ගොඩක් දුක හිතුනා . මගෙ තාත්තත් ඉස්සර මම ඉස්කෝලේ රණ්ඩුවක් වෙලා ආවම ඔය විදිහටම ඉස්තෝප්පුවෙ පුටුවක ඉදගන මට පුටුවක් කකුලෙන් ඇදලා දීලා මේ විදිහටම මාව ඉස්සරහ තියන් "මොකක්ද සුදුමහත්තයා ප්‍රශ්නෙ කියන්නකෝ තාත්තට , අපි විසදමු " කියනවා .
"අ~යියෙ"
"ම්ම්ම්"
"ම්~මම ආසයි ප්‍රිෆෙ~ක්ට් බෝර්~ඩ් එකට ඇප්ල~යි කරන්~න "
"ම්ම්ම්"
"ඒත් මම අනි~ත් මිනිස්~සුන්ට මූස~ල කොල්~ලෙ~ක් "
" සිත් රූ ~මල්ලි "
මට ඉකි ගැහුනා . ලේසියකට අඩන්නෙ නැති මගෙ ඇස් වලින් කදුලු ආවා . ආගිව්‍ය අයියා පුටුවෙන් නැගිටලා එයාගෙ බඩට තියලා මගෙ ඔලුව අත ගෑවා . අම්මම්මගෙනුයි භවන්තගෙනුයි පස්සෙ කෙනෙක්ට තුරුලු වුන පලවෙනි වතාව මේක .
ආගිව්‍ය අයියා ලගින් එන ලැවෙන්ඩර් සුවද මාව නිවනවා . එයාගෙ අත් හරිම සීතලයි . මගෙ ඔලුව අත ගාද්දි මට ඒක හොදටම දැනුනා . "අම්මා තාත්තා මරා ගත්ත මූසලයා " කියලා කියන මිනිස්සුන්ව මට මැවි මැවි පෙනුනා . මගෙ යාලුවෝ වගේ හිටිය අය මම නැති තැන ඔය විදිහට කතා කියලා තිබුනා . ඒත් මොනවා කරන්නද අකමැති මිනිස්සු එක්ක අපිට ඕන තරම් ගනුදෙනු කරන්න හම්බෙනවා . මම දැනටත් එහෙම මිනිස්සු එක්ක ගනුදෙන කරනවා
YOU ARE READING
අධිමාත්‍ර
Non-Fictionවැස්ස වැහැලා ඉවර වුන ගමන්ම තියන අදුරු රෑක ඔයත් එක්ක කැලේ පාරක් දිගේ තනියම ඇවිදන් යන ගමන් " ආගිව්‍ය අයියෙ එදා දවසක් හොල්මන් ..." කියලා මම පටන් අර ගත්ත කතාව "කටවහපං සිත්රූ ..." කියලා ඔයා ඉවර කරන්න ඕනේ .... "කැස්වටුවා මං මොනා හරි කිව්වොත් තමයි...
