深夜死亡电话&发生在我身上的真实恐怖故事

Untitled Part 11

De binnendringende moordenaar

Om 3.00 uur hoorde ik een gesproken bericht van mijn mobiele telefoon, die ik in de woonkamer had laten opladen.

De koude haartjes op mijn lichaam gingen meteen overeind staan.

Dit is altijd een gewoonte van mij geweest.

Laad je telefoon op voordat je naar bed gaat en zorg dat deze in de woonkamer staat.

"Gezichtsontgrendeling mislukt."

Opnieuw hoorde ik de waarschuwing.

Om beter voor mijn tachtigjarige grootmoeder te kunnen zorgen, die een milde vorm van Alzheimer heeft, stond mijn deur op een kier.

In eerste instantie dacht ik dat mijn telefoon defect was.

Maar ik besefte al snel dat dit niet zo was.

Omdat ik een menselijke adem hoorde.

Het was licht, een beetje maar, maar mijn oren pikten het duidelijk op.

Mijn hart klopt momenteel snel.

Het koude zweet druppelde langzaam langs mijn rug.

Er kwam duidelijk een gedachte bij mij op.

Er is iemand mijn huis binnengekomen.

Wie zou het kunnen zijn?

Een dief?

Of een soort inbreker?

Wie het ook is, ik hoop dat hij weet wat hij doet.

Ik heb niet veel contant geld thuis, al het geld staat in mijn Paypal.

Het enige contante geld dat ik heb, is de honderd dollar die ik vandaag voor mijn grootmoeder heb achtergelaten.

Maar blijkbaar probeert hij nog steeds mijn telefoon te ontgrendelen.

Ik stapte op mijn tenen uit bed en stak stilletjes mijn hoofd om de deur.

Mijn ogen werden een fractie van een seconde groot.

Ik zag een hele lange vrouw voor de tafel staan waar ik mijn telefoon bewaar.

Ze stak haar hoofd naar buiten, voorovergebogen, haar lichaam in een vreemde boog gedraaid, haar nek gestrekt.

En mijn telefoon bleef me het bericht 'Gezichtsontgrendeling mislukt' geven.

Ik was zo zenuwachtig dat ik in het koude zweet uitbrak.

Ik had niet verwacht dat het een vrouw zou zijn.

Haar haar was lang, als onkruid, en hing willekeurig op haar schouders, alsof het al lang niet meer gekamd was.

Aan haar voeten droeg ze een paar rood geborduurde schoenen die zo ouderwets waren dat je ze tegenwoordig nog maar zelden zag.

De deursloten van mijn huis zijn veiligheidssloten en er is geen toezicht op de veranda, maar er is nooit een probleem geweest.

Hoe is die vrouw hier in vredesnaam binnengekomen?

Op dat moment zag ik de deur van de badkamer openzwaaien en voelde ik een licht briesje. Blijkbaar stond het badkamerraam open.

Het raam van het toilet waar we wonen kijkt uit op de gemeenschappelijke loopbrug naar buiten. De vrouw klom via het toilet naar binnen!

Oma's kamer lag naast de mijne, en ik bad wanhopig in mijn hart dat oma 's nachts niet zou opstaan om naar het toilet te gaan. Maar mijn gebeden hielpen niet. Ik hoorde oma uit bed komen.