深夜死亡电话&发生在我身上的真实恐怖故事

Untitled Part 12

Afschuwelijke parallelle tijd en ruimte

Twee jaar nadat mijn broer verdween, ontving ik een sms van hem.

Er stond slechts één zin in het sms-bericht:

Ga nooit die ene trap op in je huis.

Mijn broer verdween twee jaar geleden op een vreemde manier.

Tot ik vanavond een sms kreeg van mijn broer die al twee jaar vermist is:

Ga niet die ene trap in huis op.

Ik was geschokt en verward.

Omdat mijn huis altijd een normaal huis met één verdieping is geweest, geen springhuis, en er geen trappen in huis zijn.

Ik haastte me om het nummer van mijn broer te bellen; Ik wilde weten waar hij de afgelopen twee jaar was geweest.

Als mijn broer nog leeft, waarom kom je dan niet naar huis?

Er kwamen zoveel vragen in mijn hoofd die ik aan mijn broer wilde stellen, maar er kwam nooit een antwoord aan de andere kant van de lijn.

Mijn broer verdween nadat hij dat sms'je had gestuurd.

Mijn ouders waren 's avonds zelden thuis, en toen ik opgroeide lieten ze mijn broer en mij vrijwel alleen.

Mijn vader sloeg en schold mijn broer en mij uit toen we jong waren, en het ergste dat ik me herinner was toen mijn vader de hand van mijn broer brak om mij te beschermen.

De jongen verdroeg de pijn, maar stond mij in de weg zonder een woord te zeggen.

Nadat mijn broer verdween, werd ik gek toen ik probeerde uit te zoeken wat er met hem was gebeurd.

De ouders gaven niets om de broer, ze namen niet eens de moeite om aangifte te doen bij de politie.

Net toen ik op het punt stond de deur naar het politiebureau uit te lopen om dit sms-bericht aan de politie te laten zien, bleef ik doodstil staan.

Er verscheen daadwerkelijk een trap in mijn woonkamer.

Deze donkerrode trap ging regelrecht de duisternis in en ik kon niet zien wat daarboven werkelijk was.

Op dat moment trilde mijn mobiele telefoon als een gek, vol met smsjes van mijn broer:

"Ga daar niet naar boven!"

"Ga daar niet naar boven!"

De trap gaf me een griezelig gevoel.

Elke cel in mijn lichaam schreeuwde dat ik daar niet naar boven kon gaan.

Maar op dat moment zag ik een pop de trap af rollen.

De berenpop rolde tot aan mijn voeten en keek me met zijn donkere ogen recht aan.

Mijn hartslag versnelde.

Ik ken die pop heel goed.

Het was een verjaardagscadeau voor mijn broer dat ik met de hand maakte.

Toen mijn broer verdween, verdween de pop ook.

Ik huiverde en pakte de berenpop op.

Plotseling zag ik wat er in de maag van de pop leek te zitten.

Ik raakte het aan met mijn hand.

Het is een opmerking:

Betty, help mij. Ga snel de trap op. Ik zit daarboven vast.

Het handschrift op het briefje kwam mij heel bekend voor.

Het is het handschrift van mijn broer.

Maar tegelijkertijd trilde mijn telefoon als een gek.