စစ်တပ်ဆရာဝန် ရှေးခေတ်က မိထွေးဖြစ်လာခြင်း

Chapter -63

Chapter -63 စီးပွားရေး ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု

နင်းယွီ၏အသံကိုကြားတော့ သခင်မကြီးနင်းသည် သူမ၏မျက်လုံးထောင့်များမှ မျက်ရည်များကို အင်္ကျီလက်ဖြင့် သုတ်လိုက်သည်။  "ယွီယွီ ဘာဖြစ်လို့လဲ"  သခင်မကြီးနင်း က အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ ပြန်ဖြေတယ်။

“အဘိုး၊ အဘွား၊ ဒါက အဲ့ဒီသခင်ငယ်လေးဆီက ကျေးဇူးလက်ဆောင်ပါ။  လက်ဝတ်ရတနာတွေ ယူလာခဲ့တယ်။  အဘိုး၊ ဘယ်လို ဖြန့်ဝေချင်တာလဲ"  သူမစကားပြောနေစဉ်တွင် နင်းယွီသည် လက်ဝတ်ရတနာများပါရှိသော အထုပ်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။

“ဒီမှာ ရွှေလက်ကောက်၊ ကျောက်စိမ်းလက်စွပ်တွေရှိတယ်၊ ဒီမှာက ကျောက်စိမ်းရူရီ။  အဘိုး၊ ကြည့်ပါ။"

သခင်ကြီးနင်း သည် လက်ဝတ်ရတနာများကို ထိတ်လန့်စွာ ကြည့်နေလေသည်။  အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် သူက နင်းယွီကို "ယွီယွီ၊ ဒါတွေကို မင်းအတွက် ခန်းဝင်ပစ္စည်းအဖြစ် ထားလိုက်မယ်"

သခင်ကြီးနင်း ၏ စကားများသည် နင်းယွီ၏ နှလုံးသားကို နွေးထွေးစေသည်။  “အဘိုး၊ ဒီပစ္စည်းတွေကို ခန်းဝင်ပစ္စည်းအဖြစ် သုံးတာတောင်မှ မသုံးနိုင်ဘူးလား။  သမီးလည်း အဲဒါတွေကို ထုတ်ပြီး ဖြန့်ဝေပေးလို့ရတယ်။”

နင်းယွီ၏ စကားကိုကြားတော့ သခင်ကြီးနင်း သည် ရှင်းမပြနိုင်လောက်အောင် စိတ်မသက်မသာ ခံစားခဲ့ရသည်။

နင်းယွီကြောင့် သူတို့ဒီမှာထိုင်ပြီး ဒီလက်ဝတ်ရတနာတွေကို ဘယ်လိုဝေငှရမလဲဆိုတာ သူမနဲ့ ဆွေးနွေးခွင့်ရမယ်။

လမ်းခရီးတွင် အလွန်အမင်း တွေးတောရန် အခွင့်မရှိခဲ့ပေ။  ယခုတော့ သူစိတ်ပြေလက်ပျောက်ဖြင့် နင်းယွီသည် လမ်းတွင် ရိက္ခာနှင့်ရေအားလုံးကို ရှာတွေ့ခဲ့သည်မှာ အဘယ်ကြောင့် ဤမျှတိုက်ဆိုင်နေသနည်းဟု တွေးတောမနေနိုင်တော့ပေ။

ကောင်းကင်ဘုံက သူမကို လူ့လောကတွင် ဒုက္ခမပေးစေလိုသောကြောင့်၊ သူတို့သည် သူမအား ကောင်းချီးပေးခဲ့သည်။

“အဘိုး၊ ဒါက စားစရာပါ။  မင်း နဲ့ အဖွား အရင်စား။  ကလေးတွေကို ခေါ်လိုက်မယ်"  သူမစကားပြောနေစဉ်တွင် နင်းယွီလှည့်ကြည့်ကာ အဘိုးအို ဘာတွေတွေးနေမှန်းမသိဘဲ ကလေးများကို ခေါ်လိုက်သည်။