ကားအေနာက္ခန္းတြင္ႏွစ္ဦးသားၾကားလူသုံးေယာက္ခန႔္ဝင္ထိုင္နိုင္သည္အထိကြာဟေနသည္။ေမာ္ ေတာ္ဘုတ္စီးခဲ့စဥ္ဝတ္ခဲ့သည့္ ဝမ္ရိေပၚ၏ကုတ္ အကၤ်ီကိုလည္းေရွာင္းက်န႔္ျပန္ခြၽတ္ကာေခါက္ၿပီးအလယ္မွာခ်ထားသည္မွာအကာအကြယ္စည္းတစ္ခုလိုျဖစ္လို႔ေန၏။
ကားဘီးစလွိမ့္ကတည္းကေထာင့္ကပ္ၿပီးျပတင္းေပါက္ဘက္ကိုပဲမ်က္ႏွာလွည့္ထားခဲ့သည္ေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္ဇက္ေညာင္းေနၿပီျဖစ္သည္။ကားထဲတြင္မိုးလုံေလလုံျဖစ္ေနပါလ်က္၊ဦးထုပ္ကိုလည္းမ်က္ႏွာလုံေအာင္ဆြဲခ်ထားေသးသည္။က်ိန္းေသသည္ကေဘးကလူနဲ႕မ်က္လုံးခ်င္းဆုံဖို႔ သူမ်က္ႏွာပူေနေသးသည္။ရည္းစားစကားေျပာခံရတာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႕ ဒီတိုင္းတြဲၾကဖို႔ေျပာတာေလးကို သူ႕မွာဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။
"ဖိတ္စာအေရာင္နဲ႕ ဒီဇိုင္းေတြကို mail ပို႔ထားတာစစ္ၿပီးၿပီလားခင္ဗ်..."
အေရွ႕ခန္းမွာကားေမာင္းေနရင္း အေနာက္ခန္းမွာရွိေနသည့္ ဝမ္ရိေပၚကို ေျပာလာသည့္ခြန္းလ်န္၏စကားေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္နား႐ြက္ဖ်ားတို႔စြင့္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ခြန္းလ်န္ကဆက္ၿပီး...
"နံပါတ္ ၁၃ မွာျပထားတဲ့ဒီဇိုင္းလိုမ်ိဳး ဖိတ္စာတစ္ခုလုံးအျဖဴေရာင္ေတြခ်ည္းပဲဆိုရင္ပိုတင့္တယ္မယ္ထင္မိပါတယ္..."
ခြန္းလ်န္ႏွင့္ဝမ္ရိေပၚ၏အျပန္အလွန္ေျပာေနေသာစကားမ်ားေအာက္မွာေရွာင္းက်န႔္ေနရထိုင္ရသည္မွာတစ္မ်ိဳးျဖစ္လာသည္။အတိအက်ေျပာရရင္အဲကြန္းကားေပၚမွာေခြၽးထပ္ျပန္လာသလိုျဖစ္၏။
"ဖိတ္မယ့္လူစာရင္းေတြကိုလည္းတစ္ခ်က္စစ္ေပးပါဦး...ထပ္ထည့္ဦးမလား ဒီေလာက္ပဲ လုံေလာက္ၿပီလား..."
ေရွာင္းက်န႔္ဘယ္လိုမွမေနနိုင္ေတာ့။မေျပာခ်င္လို႔ဒီတိုင္းနားေထာင္ေနတာကို ဖိတ္မယ့္လူစာရင္းေတြအထိထည့္သြင္းေျပာေနျခင္းသည္အင္မတန္တရားလြန္လာၿပီျဖစ္သည္။ဒီလူေတြက အကုန္လုံးကိုတစြတ္ထိုးလုပ္ေနေတာ့တာပဲ။တြဲဖို႔ဆႏၵရွိလားလို႔ ေမးခဲ့တာ တစ္နာရီပင္မျပည့္ေသး။သူ႕ဘက္ကလည္းဘာအေျဖမွျပန္မေပးရေသးတာကို ဖိတ္စာေတြရိုက္တဲ့အထိလုပ္ေနတာကအရမ္းကိုအဆင့္ေတြေက်ာ္ေနတာမဟုတ္လား။
YOU ARE READING
Ineluctable
Randomရိုးတံနက်နက် စံပယ်တစ်ပွင့်သည် ကေသရာဇာ၏ နှလုံးသားအလယ်ဗဟိုတွင်တည့်တည့်စိုက်၏။ Cover Photo Crd:
