Dangerous Man 1: Edwyn Patterson

36

༶•┈┈⛧┈♛♛┈⛧┈┈•༶
Chapter 36
༶•┈┈⛧┈♛♛┈⛧┈┈•༶

Edwyn Patterson

“Fuck! What am I doing with my life?”

Napasabunot ako sa sarili ko habang tinitignan ang babaeng niligtas ko mula sa magtatakang gahasain siya. She slept in my bed and looked very tired. Something happened to both of us. I had no intention of possessing her but she attracted me so we both ended up naked.

Alam kong magagalit siya kapag nagising siya at nasa katinuan na hindi katulad kanina halos magmakaawa siya sa akin na hawakan ko siya. I couldn't understand myself, she just begged and my body immediately followed her request. But when our enemy begs, we are only more motivated to kill and torture them.

“May gayuma ba ang sinent nitong picture sa akin?” wala sa sariling tanong ko. I suddenly laughed. I think I'm going crazy.

After kong maligo ay bumaba na ako para ipaghanda siya ng makakain. Hindi na ako magtataka kung magwawala siya paggising. Bahala na mamaya, hindi pa naman siya nagigising.

“Hijo, giisng na siya,” biglang sabi ni Manang ng puntahan niya ako sa kusina. “At nagwawala siya. Sumisigaw siya at tinatawag kang baliw. May alitan ba kayo ng nobya mo?”

I don't know but what Manang said made me smile. But I know we don't have a relationship so alitan lang ang meron sa pagitan namin. Hanggang ngayon ay nalilito ako sa pinaggagawa ko. I know she will be hurt when I find out why I am doing this to her.

Last time I check, matino ako. Wala akong disorder na sakit. As in matino. Kung magpatingin kaya ako ulit kay Airell? Baka may sakit ako at hindi ko lang alam? Hindi lang ako aware?

“Hayaan niyo at susuyuin ko rin siya agad, Manang,” nakangiting anas ko.

Susuyuin? When have I ever been like this to someone? When my brother is angry with me, I ignore him. Then in just an instant I will say the word suyo to a woman?

“Mabuti naman kung gamoon. Pangit sa isang relasyon kung pinapatagal niyo ang alitan,” pangangaral nito.

Matagal na si Manang na nagtatrabaho sa akin kaya parang siya ang pumalit bilang Nanay sa Mommy naming namatay ng bata pa lang kami ni Liam. With her we felt a mother's love again. When we were just babies, she took care of us, so we consider her as a Mother.

“Oho, huwag na po kayong mag-alala,” muling anas ko bago ito iwan sa kusina.

Pagkabukas ko pa lang ng pinto ay bumungad sa akin ang nagwawalang babae. She was about to hurt me but suddenly she sat down. It looks like there is still pain between her thighs but she is trying to stand up. Halos marindi ang tainga ko sa kakasigaw niya.

Walang araw hindi niya ako sinisigawan sa tuwing nakikita niya ako. Siya lang na babae ang kayang-kaya akong sigawan at sungitan. I don't know but I let her treat me like that. When I don't see her annoyed with me it's like my day is incomplete.

She gets more beautiful in my eyes when I see her annoyed with me. I just laugh when I catch her trying to run away from me but when I suddenly appear she acts like nothing happened.

“W-What if you get me pregnant? How? Papanagutan mo ba ako? Ayaw kong itakwil ako ng mga magulang ko kapag humarap akong muli sa kanila na buntis ako!” sigaw niya. Iyan ang palagi niyang sinisigaw iyon sa harap ng mukha ko.

Nauubusan ng pasensya na hinawakan ko siya. “You will not get pregnant.”

“At paano ka nakakasiguro?”