Magnus Academy: The Cursed Blood

Chapter Six

Ended Journey

I gasped for air nung lumutaw ako pabalik sa ibabaw ng tubig. I don't know how to swim! Sinubukan kong makahawak sa kung anong bagay ng may mahawakan nga ako. Isang bangka 🚣‍♂️ . Kumapit ako dito at inahon ang sarili ko papasok dito. Hinang-hina na nga ako but I'm surprised that I still managed to panick like that. Wala talaga akong experience sa paglanggoy. First time ko sigurong muntik na malunod ng ganoon. Ang lamig lamig ng hangin.

Tumingin ako sa itaas at nakita ko na nandoon pa si Hoy. Anong ginagawa niya? He was building a shield around his self habang isa-isang nilalabanan ang mga pirata.

"Hoy! Jump!" Sigaw ko sa kaniya. Narinig niya yata ako kaya tumalon nga siya. Tinapon niya ang cloak at agad ko naman itong sinalo habang siya ay bumagsak sa tubig.

Umabot dito ang talsik ng tubig at ilang segundo ang nakalipas nang bigla nalang siyang pumaibabaw. Inabot ko ang kamay niya at tinulungang makaahon papunta sa loob ng bangka.

"Sundan sila!" Hanggang dito naririnig ko pa ang mga sigawan ng mga pirata.

Hoy fixed the sail at agad na tumakbo na ang bangka dahil dinadala ito ng hangin. He wore the cloak around me habang siya ay umiiling sa lamig. Lumapit ako sa kaniya at sinuot sa kaniya ang cloak.

"Hindi mo ba to kailangan?" Bakit ba napaka lack of common sense ng lalakeng to? Siyempre kailangan ko, ang lamig lamig kaya. Pero mas kailangan niya yata yan, since sa kaniya naman talaga ang cloak.

He placed his arm around me para matakpan din ako ng cloak. I could feel his body heat warming me up. My heart, it was pounding again. May abnormal heart condition ba ako? May arrhythmia ba ako? Hindi ko talaga maintindihan ang sensation na nararamdaman ko. Mula dito mararamdaman ko ang mga emosyon niya, worried, concern, anxious, pero masaya siya. I wonder kung bakit ngaba siya masaya sa ganitong sitwasyon.

"We need to get to the land fast." Kung ibig niyang sabihin ay ang Magnus Town na yun, then I completely agree. "Mas delikado pa dito kung magtatagal tayo sa tubig. They'll catch up to us in no time." Tumayo siya at inilagay ang cloak sa akin tsaka ko naman inilagay ang hood nito sa ulo ko.

Hinayaan lang naming itulak ng malakas na hangin ang bangka, and as far as I can see, mukhang hindi na yata nila kami sinundan. I feel a slight sense of relief as I looked at Hoy's face. Hanggang ngayon napaka cautious parin nang tingin niya sa dagat.

I glanced up at the sky, kahit umaga na hindi parin sumisikat ang araw, ang dilim parin ng kalangitan at unti-unti itong bumubuo ng malaking madilim na mga ulap. At sa oras na yun ko lang nalaman na papaulan na pala ng kaonti. Biglang bumuhos ang malakas na ulan for some reason, kanina lang ang tahimik ng langit but now you can hear the seemingly endless drops of rain. Dahil sa ulan, malalanghap mo ang maasim na dagat at mas lumamig pa ang hangin.

Hoy quickly averted his gaze from me at naoatingin sa malayo. I followed his gaze and it surprised me to see na may anim na bangkang nakasunod sa amin. Hindi manlang nila hinyaang pigilan sila ng matinding ulan.

"Shit!" I heard him mumbled.

Nabigla kami nang nagpaulan sila ng mga arrows. Normal lang ang mga arrow nila, pero siguradong mamamatay talaga kami if ever na matamaan kami. Hoy raised both of his hands upward at bago pa man kami tamaan ng mga arrow, may lumabas na isang barrier na pumapalibot sa buong bangka. The only thing na nasa isip ko ay sana matulungan ko siya. I know summoning a barrier for more than five minutes costs large amount of spiritual energy, and if that's the case, I don't think we can survive this without him.

"Hoy...kaya mo pa ba?" I asked. Pero alam ko naman kung ano ang isasagit niya, and I know he's going to lie.

"Y-yeah...I dan manage somehow. Malapit na tayo sa boundary ng Magna Sea at ng isla. Once we passed the boundary, consider ourselves lucky." Malapit na nga, pero ilang minuto mo pa kailangang isakripisyo ang buhay mo?