Magnus Academy: The Cursed Blood

Chapter Fourteen

A Piece Of Future

For some reason, I didn't know why I passed out that night. Siguro dahil sa sobrang pagod ng katawan ko. Not to mention ilang ulit pa ako nakipaglaban despite having low energy at that moment.

I sighed looking around. I was laying on a soft bed, too soft that my body was sinking down the foam and it was uncomfortable. I was inside an unfamiliar room, and I feel my body was drained from all those actions that night. Plus, I got to find something that I'm not even sure if I should have come across it.

Bumangon ako mula sa higaan ko at nilagay ang mga paa ko sa malamig na semento. Bigla nalang akong napahawak sa ulo ko dahil parang bubuka ito sa sobrang sakit. What the hell is this? Due to my ten-meter range of having to sense emotions, agad kong naramdaman na may papunta sa kwartong ito.

The people's emotions in this world aren't even barely enough for me to regain all the energy I lost. Isa din sa mga bagay na iniisip ko ay bakit nandito si Hoy? Then there's Denaricus to think about. How in the world is he even alive when he'a already dead for almost two centuries back in our world?

"Ah Miss, gising na po pala kayo?" Isa itong babae na may ponytail na buhok. Base sa mukha nito, parang mas bata pa siya sa akin ng dalawang taon. Maybe around 14? She's wearing an oversized shirt at sinamahan ito ng maikling shorts.

"Isn't that obvious?" Napakamot siya sa ulo niya dahil sa sinabi ko. Darn my head seriously hurts. Wala na sanang dadagdag sa pinoproblema ko.

"Miss may dala po akong agahan ninyo. Kumain na po kayo para mainom niyo na ang gamot niyo. Ang pagsasakit ng ulo at panghihina ng katawan niyo ay natural lang dahil sa hindi pa kayo sanay sa mundong ito." Napansin ko na may nilagay siyang tray sa maliit na sidetable tsaka ito binuhat papunta a harapan ko.

"Where am I?" Tanong ko habang tinitignan kung anong klaseng pagkain ang nilahad niya.

"Ah nandito po kayo sa mansyon ni Sir Denaricus." How is that man able to live here easily and have a mansion anyway? "Dalawang araw na po kayo walang malay." In the first place, him being alive after a century or two, is just too impossible. Unless of that one thing of course. And already two days?

"May nangyari ba habang tulog ako?" Kinuha ko na ang kutsara at tinikman ang mainit na sopas. I admit that it's delicious.

"Normal naman po ang lahat habang wala ka. Maliban nalang na may mga halimaw paring nagpapakita pero hindi naman gaano kalaki na kailangang problemahin." She answered.

I saw a glimpse of her smile nang makita niya ako sarap na sarap sa sopas, siya kaya ang nagluto nito? Well I remember how I used to cook for those two dahil nasasawa na sila sa mga pagkaing nakalantad sa cafeteria. Since mapilit sila wala akong magagawa kundi ipagluto nalang sila, plus I do like my own cooking. That sudden memory made me smile.

"Where is Denaricus? I need to talk to him." Gusto ko mang magpahinga pero marami pa ang bagay na gumugulo sa isipan ko, at hindi ko magawang kumalma kung alam kunv may mga bagay na dapat ko pang tapusin.

"Papauwi narin si Sir Denaricus, wala po kasi siyang schedule sa hapon." Schedule? Just what is that man doing in this world for that long time?

Ngayon ko lang napansin na tanghali na pala, quarter to 1 na kasi sa hapon base sa malaking wall clock sa ibabaw ng fireplace. Ang lawak nga naman talaga ng kwartong ito. Pero isang cabinet, kama, sidetable, ay fireplace lang ang nakalagay sa loob. May isa ding malaking painting ng isang wolf sa ibabaw ng higaan ko na nakakabit sa pader.

But other than that, halata namang walang natutulog dito. Otherwise the room would have been filled. O talagang guestroom lang 'to? Anyway that shouldn't be any of my concern.