« ហុីៗហុី..... »
« អស់អីហើយ » លោក ចនស៊កដៃយកបងរុំរបួសមកបិទនៅចំណុចនោះ ដើម្បីការពាកុំអោយមានធូលីចូល
« ថេយ៍ថេយ៍ឈប់យំទៅ..! តែយំទៀតលែងស្អាតហើយ »
« ហ្អឹកៗ.....ថេយ៍ថេយ៍ឈប់យំហើយ ហ្អឺកៗ » នាយតូចនិយាយបណ្ដើរ ស៊កដៃម្ខាងជូតទឹកភ្នែកចេញបណ្ដើរ
« ថេយ៍ថេយ៍ស្ដាប់បង្គាប់។ថេយ៍ថេយ៍ខឹងបងគុកគីទេ » លោក ចន ពោលសួរនាយតូចល្អិតតិចៗ!ពេលនេះអស់ពីជេយ៉ុងហើយ..!គាត់អាចមើលដឹងចិត្តកូនប្រុសគាត់! គេបន្ទោសថេយ៍ថេយ៍ណាស់ គេខឹងថេយ៍ថេយ៍ណាស់ !តែគាត់នឹងព្យាយាមលួងលោមនាយកម្លោះតូចកុំអោយខឹងស្អប់ប្អូន ។ពួកគេត្រូវចេះស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក!វាជាអ្វីដែលជេយ៉ុងចង់បាន....
« ថេយ៍ថេយ៍អត់ខឹងទេ » នាយតូចក្រវីក្បាលអោយតតាត់ទៅមនុស្សចាស់ បញ្ជាក់ថាគេអត់បានខឹងស្អប់នាយកម្លោះទេ ! គេនៅតែជាបងប្រុសដ៏ល្អសម្រាប់ខ្លួនជានិច្ច។
« ថេយ៍ថេយ៍ចង់លេងបាល់ទៀតទេ? »
« អត់ទេ..ថេយ៍ថេយ៍ឈប់លេងហើយ ខ្លាចបងគុកគីខឹង ថេយ៍ថេយ៍ទៅមើលតុក្កតាវិញ »
« បាទ៎...ទៅចុះ » នាយតូចល្អិតថាហើយក៏លោតចុះពីលើសាឡុង ទាញតេឡេទូរទស្សន៍ចុចរកបុស្តិ៍តុក្កតា រីឯលោក ចនក៏ដើរទៅបន្ទប់សៀវភៅវិញ។
៚ក្រាក៚
« គេរត់ទៅបាត់ហើយ មិនដឹងសំងំពួនយំឯណាទេ » ម្ដាយលោកចនពោលទាំងបារម្ភពីនាយកម្លោះតូច
« ម៉ាក់រកគេមិនឃើញសោះ »
« ម៉ាក់ទុកពេលអោយគេយំអោយអស់សិនទៅ ពេលគេធ្វើចិត្តបានគេមកវិញហើយ » លោក ចនពោលទៅកាន់អ្នកជាម្ដាយ ព្រោះគាត់ស្គាល់ចរិតជុងហ្គុកច្បាស់ តែគេខឹងស្អប់ហើយ គេត្រូវប្រើពេលវេលាដើម្បីរំងាប់អារម្មណ៍ តែបើទៅឆាឆៅគេ ប្រៀបដូចជាយកសាំងមកចាក់បន្ថែមយ៉ាងចឹង
« អឹម »
꧁តុអាហារ꧂
កម្លោះតូចគុកគី ញុំាបានមួយៗទាំងមិនខ្វល់ពីនាយតូចថេយ៍ថេយ៍ដែលព្យយាមចាប់ម្ហូបអោយគេ គេមិនព្រមញុំាខ្លួនឯងទេ គិតតែពីចាប់ម្ហូបនេះម្ហូបនោះ អោយកម្លោះតូចជុងហ្គុករហូត
YOU ARE READING
សំណងស្នេហ៍ ( ចប់ )
Romance_ត្រឹមជាកូនក្មេងមិនដឹងអី ចូលចិត្តលេងសើច តែត្រូវធ្លាក់ក្នុងគុំនុំសងសឹក ការស្អប់ខ្ពើម ក្នុងក្រសែភ្នែកគេទៅវិញ _ស្រឡាញ់ប្រែជាស្អប់ «ថេយ៍ថេយ៍អោយគុកគីណា..» _ការវិលត្រឡប់មកវិញរបស់គេ ធ្វើអោយអតីតកាលដែលកប់ជ្រៅក្នុងចិត្តផ្ទុះឡើងម្តងទៀត #ហេតុអីទុកគេចោល #ដរាប...
