[ ថ្ងៃថ្មី ]
ពួកគេបណ្ដើរគ្នាដើរតាមឆ្នេររហូតដល់ពួកគេឡើងមកផ្លូវខាងលើ ដើម្បីទៅរកម្ចាស់ផ្ទះលំហែក្នុងការទាមទារសោរនោះម្តងទៀតត្រឡប់ ហើយម្យ៉ាងដោយសារតែជុងហ្គុកមិនចង់គេងសាឡុងផង ។
« យកឯងដើរតាមនេះ ហ៊ានតែលួចរត់សុំជំនួយឯងប្រាកដថាយើងនឹងធ្វើយ៉ាងមិចជាមួយឯងហើយ » ដោយសារតែខ្លាចគេមិនលះបង់ក្នុងការចាកចេញពីទីនេះ ហើយលួចសុំជំនួញពីអ្នកនៅទីនេះតាមផ្លូវមិនអោយនាយដឹង ជុងហ្គុកក៏បកប្រយោគគម្រាមទៅមុន ។
មកដល់មុខផ្ទះអ្នកជិតចាងគាត់ក៏ប្រាប់ថាម្ចាស់ផ្ទះបាននាំគ្នាទៅលេងបងប្អូននៅឯសេអ៊ូលដ៏ទៅមួយអាទិត្យបាត់ទៅហើយ ។ ពួកគេក៏នាំគ្នាដើរបង្ហួសទៅផ្សារក្រែងលថាថេយ៉ុងគេត្រូវការអ្វី ព្រោះតែនាយមិនបណ្ដោយអោយគេទៅវិញលឿនយ៉ាងនេះទេ ។
បន្ទាប់ពីដើរទិញអីរួចរាល់ហើយ ពួកគេទាំងពីរក៏ត្រឡប់មកបន្ទប់វិញ ។
« ធ្វើស្អី?? » ជុងហ្គុកដែលទើបតែស្លៀកពាក់រួចរាល់ដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកស្រដីឡើង ធ្វើអោយថេយ៍ភ្ញាក់ព្រឺត
« គឺ.... មិនមែនចង់រត់ទេ ខ្ញុំចង់បើកសោរចេញពីបន្ទប់នេះប៉ុណ្នោះ »
« អោយមកនេះ » ថេយ៍ក៏ហ៊ុចដុំថ្មនោះអោយនាយ ជុងហ្គុកគ្រាន់តែទម្លាក់មួយកម្លាំងដៃសោះ បង្កាន់ដៃគន្លឹះក៏ស្រាប់តែបាក់ធ្លាក់មកតែម្ដង ។ ឃើញបែបនេះថេយ៉ុងសប្បាយចិត្តណាស់ ដោយអរពេកក៏ស្ទុះទៅអោបអ្នកជាបងប្រុស ជុងហ្គុកឯណេះឡើងមុីងមាំងព្រោះតែតាំងពីតូចដល់ធំ ជាពិសេសតាំងពីគេចាកចេញទៅមានតែរាងចំណាស់ប៉ុណ្នោះដែលធ្លាប់អោបគេ ។ ជុងហ្គុកបម្រុងនឹងលើកដៃអោបតបតទៅវិញតែភ្លាមនោះគេស្រាប់តែភ្ញាក់អារម្មណ៍ឡើងមក មុននឹងក្រលាស់ខ្លួនចេញពីការអោបរបស់គេ ។
ថេយ៍មិនដឹង ហើយក៏ដើរចេញពីបន្ទប់គេងនេះក្នុងចិត្តក៏ចង់វាយបំបែកច្រកចេញចូលធំដែរ តែខ្លាចជុងហ្គុកអាចនឹងខឹងគេ ។
[ SKIP ]
ជុងហ្គុកអង្គុយមើលថេយ៉ុងធ្វើម្ហូបក្នុងផ្ទះបាយ មិនគិតសោះថាគេអាចធ្វើបាន តែពេលគេលើកមកដាក់លើតុរឹតតែស្រង៉ាកចិត្តនឹងគួរអោយអស់សំណើច ការពិតគឺចៀនពងទាសោះ នេះសូម្បីតែគេក៏ចេះធ្វើដែរ ។
YOU ARE READING
សំណងស្នេហ៍ ( ចប់ )
Romance_ត្រឹមជាកូនក្មេងមិនដឹងអី ចូលចិត្តលេងសើច តែត្រូវធ្លាក់ក្នុងគុំនុំសងសឹក ការស្អប់ខ្ពើម ក្នុងក្រសែភ្នែកគេទៅវិញ _ស្រឡាញ់ប្រែជាស្អប់ «ថេយ៍ថេយ៍អោយគុកគីណា..» _ការវិលត្រឡប់មកវិញរបស់គេ ធ្វើអោយអតីតកាលដែលកប់ជ្រៅក្នុងចិត្តផ្ទុះឡើងម្តងទៀត #ហេតុអីទុកគេចោល #ដរាប...
